Rozdział IV~pamięć o Roxy,nie pamięć o Violetcie ~

-I co?
-Co,co?
-León się już wybudził?
-Pablo..
-Co Angie?
-Jego stan gwałtownie się pogorszył. Pogarsza się z dnia na dzień. Lekarze stwierdzili,że dla niego już nie ma ratunku,że pojutrze może go z nami nie być.
-A Violetta o tym wie?
-Nie,nic jej nie mówiłam.To byłby dla niej za poważny cios.

Nie mogłam uwierzyć w to co słyszę.Mój Leoś ...onn..może umrzeć?! No way! I to już pojutrze? Nie,nie! On musi żyć.Dla mnie.Dla nas.Dla wszystkich. Nie...Franczeska i Diego! Oni na pewno o tym wiedzieli! Tylko mnie oszukiwali! Każdy jest fałszywy!
***********

-Franczeska! Diego! Wiedzieliście?!-wpadłam jak wariatka na szpitalny korytarz i zaczęłam drzeć się na moich przyjaciół.
-O czym mówisz?-spytała moja kumpela.
-O tym,że stan Leóna jest coraz gorszy?! i ...że...że-mój głos się załamał,zalałam się łzami-i,że pojutrze może go z nami nie być?!-spytałam,między czasie rycząc i wrzeszcząc na przyjaciółkę.
-Violu..-zaczęła moja przyjaciółka i zalała się łzami. Po minie Diego wnioskowałam,że jest mu mnie żal.-przyznaję się bez bicia,wiedziałam o tym. Owszem,ale nic ci nie mówiłam,bo nie chciałam dobić!-broniła się.
-Wy wszyscy jesteście fałszywi!-wrzasnęłam i wybiegłam z korytarza.
*******


Zalana łzami powędrowałam do domu. W dalszym ciągu byłam w szoku. Nie mogłam w to uwierzyć.. On może umrzeć? Dlaczego Bóg jest takim chamem i zabiera mi osobę,którą naprawdę kocham. Nie! stop.Teraz tylko wiara może mnie ocalić.Usiadłam na swoim łóżku. Spojrzałam na szafkę nocą. Zauważyłam swój dziennik. Otworzyłam go na środkowej stronie. Widniał na niej napis LEÓN. Dlaczego ja go tak kocham? No dlaczego?!!

Tak bardzo go kocham,nie mogę go teraz stracić..
*****

-Violetta? gniewasz się?-odebrałam telefon i usłyszałam zmartwiony głos Włoszki.
-Już mi przeszło- skwitowałam
-Tak się cieszę!-pisnęła wesoło-przyjedziesz do szpitala?
-Coś z Leónem?!-zdenerwowałam się
-Nie,tylko tak pytam-powiedziała spokojnie.
-Zaraz będę-rozłączyłam się.
*****

Siedzę w sali Leóna dobre dwie godziny. Wzdycham.Ile on jeszcze będzie leżał w jednej pozycji? Podchodzę do niego,śpiewając refren podemos.Łapie go za rękę. Przymykam oczy. Czuję dotyk czyiś palców na moim nadgarstku. Ze zdziwieniem otwieram oczy. León się obudził! Jest zdezorientowany tym,co się stało.
-León,jak dobrze,że w końcu się obudziłeś-rzuciłam się na chłopaka i mocno go przytuliłam.
-Nie chce być niegrzeczny,ale..kim jesteś?
-Leoś,to nie jest śmieszne..
-Ja nie żartuje-protestuje,czy on mówi to na poważnie?
-Naprawdę mnie nie pamiętasz?
-Nie,gdzie jest Roxy?-on jeszcze o tym pamięta? Pamięta Roxy,a mnie już nie?
-Jaka Roxy?
-Ta różowo-włosa dziewczyna.
-A kto to jest dla ciebie?
-Dziewczyna-dziewczyna...to słowo brzmi w moich uszach jak echo..
-Aaaha..
-To powiesz jak się nazywasz? może skojarzę cię po imieniu?
-Violetta-zmrużył powieki.
-Nie kojarzę.
-Naprawdę mnie nie pamiętasz?-on kiwnął głową w jeden i drugi bok.
-A powinienem?
-Raczej tak.Poczekaj tu..pójdę po lekarza..
******

-Co z moim chłopakiem panie doktorze?
-Pan Leon doznał poważnego wstrząśnienia mózgu.
-Ale co to znaczy?
-Nie pamięta niektórych faktów.
-Osób też?
-Owszem.
-Ale...dlaczego on mnie nie pamięta,a Roxy tak?
-Prawdopodobnie przeżył z tą osobą silną więź i dlatego o niej pamięta,a nie o panience.
-Ale.. Roxy i ja..to ta sama osoba.I Leon wie o tym od dawna.
-Prawdopodobnie pamięta tylko niektóre osoby.
-A..pamięć mu wróci?
-Doszło do poważnych uszkodzeń kory mózgowej i nie tylko.
-Panie doktorze,przypomni sobie o mnie,czy nie?
-jest 5 % tego,że sobie panienkę przypomni.
-Czyli szanse są znikome?
-Tak. Po prostu jest prawdopodobieństwo,że zapomniał o panience.A teraz przepraszam,ale mam pacjentów.
-Dziękuję,do widzenia...
****

Idę długim korytarzem.Cały czas płaczę. On sobie o mnie nie przypomni?,ale jak? dlaczego? Wpadam na kogoś.

-I co z Leónem?
-Fran..
-No co?
-Nie pamięta mnie. Pamięta Roxy,a mnie wymazał z pamięci.
-Co,jak to?-nie dowierzała
-Nie przypomni sobie mnie..
-To dziwne,bo mnie i Camille poznaje znakomicie-patrzę się na nią jak na wariatkę.
-Co mam teraz zrobić?
-Skoro pamięta o Roxy,a ciebie nie,to jest jedno rozwiązanie...
-Jakie?
-Od dzisiaj znowu nazywasz się Roxy.
-Obiecałam sobie,że nigdy nie założę tej peruki.
-Ale to jedyny sposób,żeby być blisko niego.
-Ale ja chcę się z nim zaprzyjaźnić.
-Będzie ciężko-stwierdziła.
-Nie boję się ryzyka...
*****Trzy dni później******


-Violu,mogę wejść?
-Właź.
-Co u ciebie?
-Angie,po co pytasz się o takie rzeczy,skoro dobrze wiesz.
-Spokojnie. Chciałam tylko wiedzieć,czy odwiedzisz Leóna w szpitalu.Pyta o tę tajemniczą dziewczynę.I chce wiedzieć,kiedy Roxy do niego zajrzy.
-Pójdę tam za godzinkę,dwie.Nie musisz się martwić,daję sobie radę.
-Masz to po cioci-stwierdziła,na co ja się lekko zaśmiałam
*****

Obiecałam sobie,że nigdy już jej nie założę.A jednak muszę. Muszę pokazać się Leónowi,jako Roxy. Jak ona się u niego nie pojawi,to on zwariuje i zacznie jej szukać na własną rękę i jeszcze sobie coś zrobi,a tego nie chcę... Ta peruka przypomina mi tylko o nieszczęściu,jakie spotkało mnie w życiu...
*****

Wchodzę do sali Leóna. Jestem mega zestresowana.Otwiera oczy,chyba go obudziłam. ups... 
-Roxy? Już miałem cię szukać!-rzucił radośnie,psuć mu tą radość?
-Nie przychodziłam,bo..em.. nie miałam czasu.
-Rozumiem,ojciec.
-Yyyy..tak,tak..Ojciec..-przytakiwałam.
-Tak bardzo tęskniłem.
-Ja..ja też.
-Wiesz,że jakaś dziewczyna przylazła do mnie i chciała wmówić mi,że jest moją dziewczyną,a ty nie istniejesz? żenada..-auć,boli...-ale jednak całkiem ją polubiłem.Coś odróżnia ją od innych dziewczyn,ale ty jesteś jedyna w swoim rodzaju-uśmiecham się blado-jesteś dziś mało mówna,może idź do domu i odpocznij,pewnie miałaś ciężki dzień.
-Tak..niewyspałam się-skłamałam.
-W takim razie czekam na kolejne twoje odwiedziny.
-Jutro przyjdę. Buziaki,pa.
-Na razie-uśmiechnął się,a ja mu pomachałam.Uff..
*****

-Jesteś pewna,że zniesiesz to,że o tobie nie pamięta?-upewniała się Franczeska.
-Spróbuję,chce być blisko niego i tyle.
-Jesteś pewna?
-Tak Fran,jestem pewna.Skończmy to przesłuchanie.
-Jak chcesz.
*****

-Hallo?
-Hej Diego,León chce cię widzieć,wpadniesz?
-Ok,za pół godziny będę.
-Ok,na razie.
-Cześć.
*****

-Cieszę się,że dobrze ci się rozmawia z Leónem-rzuciła entyzjastycznie Camilla i mnie przytuliła.
-Ja też się cieszę.Może z Roxy rozmowa idzie gładziej,ale ze mną,jako Violą też dobrze rozmawia.
-Superrr
****

-Miło cię widzieć Vio..znaczy Roxy.
-Ciebie też Tomas.Co tu robisz?
-Słyszałem o Leónie i....